Activiteiten

Op vrijdag 18 april was het verzamelen geblazen in De Gavers voor de lente-ledenbijeenkomst van onze vogelwerkgroep. Een dertigtal mensen was van de partij en ze zullen het zich niet beklaagd hebben want we hadden twee topsprekers uitgenodigd. De bijeenkomst werd zoals steeds geopend door onze voorzitter Dietrich die meteen een nieuw bestuurslid mocht verwelkomen. Wim Steelandt komt namelijk de rangen van de VWG versterken. Na het overlopen van de komende activiteiten en een woordje uitleg bij de drie projecten (Bourbon, Beerbos en Mortierhoek) die we een financieel duwtje in de rug gegeven hebben, was het tijd voor de eerste spreker. 

Dieter Coelembier, gebiedsverantwoordelijke SBP akkervogels Westhoek van het ANB mocht de spits afbijten. 'Travel far, breed abundantly and die young', met zo'n moto moet je toch heel wat kunnen vertellen over de velduil, Dieter zijn specialiteit. Onze verwachtingen werden meer dan ingevuld. We kregen de nodige uitleg over de soortherkenning, de levenswijze van deze mooie uilen en de inspanningen die Dieter en zijn collega's leveren om deze soort een veilige plek te geven in de Westhoek. Inspanningen die vruchten afwerpen maar ook soms gepaard gaan met wat tegenslagen. Aan het enthousiasme van Dieter zal het zeker niet liggen, een mooi applaus en een dikke merci voor zijn werk!

De mystery-quiz was deze keer van de hand van de voorzitter zelve. Een 'piece of cake' zie hij zelf maar toch lieten heel wat mensen zich vangen aan ogenschijnlijk 'eenvoudige' soorten. Er kwamen twee schiftingsvragen aan te pas om een winnaar aan te duiden en dat werd Yann. Wie zelf eens wil proberen, de presentatie zit bij dit verslag. Luc won een boottrip op de Blankaart met de tombola en we deelden bijkomend nog een beeldje van een ijsvogel uit. 

Na de pauze weer het serieuze werk. Wim Bovens nam ons mee in het verhaal van de bruine kiekendieven uit de Westhoek. 'Wie zijn ze, naar waar gaan ze en hoeveel werk steken vrijwilligers in de bescherming van de nesten van deze dieren', dit waren slechts enkele aspecten die aan bod kwamen. Zo weten we nu wat 'maantjes' zijn en dat er ook 'averechtse' Kiekendieven bestaan die niet naar het zuiden migreren in de winter maar naar de Oostvaardersplassen trekken. Een goede communicatie met alle spelers op het werkveld bleek ook hier de sleutel tot succes te zijn. Landbouwers, omwonenden en vogelaars, samen kunnen we successen boeken maar jammer genoeg wordt toch nog af en toe een nest uitgemaaid of jongen gedood. Wim en zijn collega's laten de moed echter niet zakken en gaan er vol tegenaan. Een van de aanwezigen wist te melden dat ook in ons werkingsgebied, vooral in de Schelde-vallei, verschillende nesten van bruine kiekendief aanwezig zijn en deed een warme oproep om alle meldingen goed te noteren zodat we ook deze nesten kunnen opvolgen. Afsluiten van alweer een geslaagde avond deden we aan de bar! En zoals altijd hadden de afwezigen ongelijk.     

Op zondag 9 februari trokken we met onze werkgroep richting Zeeland. Onze Excul had ons een droge dag beloofd, dus de meeste van ons wreven 's morgens onze ogen even uit toen we zagen dat het pijpenstelen regende. Maar dit kon de pret niet bederven want er wachtte ons een fantastische trip naar Nederland. 

Met 26 vogelaars trokken we naar onze Noorderburen. een van de wagens had al direct geluk en kon een kerkuil op hun lijstje zetten. Onze eerste stop was Oesterdam. We waren nog maar net de dam opgereden of we zagen een groepje sneeuwgorzen voor de wagens opvliegen. Een mooie soort om de dag mee te beginnen. Op de dam vonden we nog enkele typische kustsoorten zoals scholekster, wulp, bontbekplevier, middelste zaagbek en tureluur.  In het poldergebied van Tholen zagen we brandganzen, smient, grote zilverreiger en een slechtvalk die voor de wagens bleef uitvliegen. De tweede stop maakten we ter hoogte van Krammersluizen. Op het water zagen we enkele geoorde futen en pijlstaarten dobberen. Een grote groep zilverplevieren zat op een slikplaat terwijl rietgorzen, graspiepers en kramsvogels in de rietkraag en over de weilanden rondvlogen. 

Een tweede hoogtepunt van de excursie was de groep flamingo's die we vonden aan Grevelingendam. Een raar zicht om deze 'tropische' vogels in de koude wateren van Zeeland te zien rondlopen. Er waren twee soorten te zien, Chileense flamingo's en de Europese flamingo. Onze excul wist te melden dat dit dieren zijn die uit Duitsland komen en al enkele jaren in Zeeland komen overwinteren. De groep heeft het blijkbaar naar zijn zin want af en toe deden ze hun typisch baltsgedrag. Een ijsvogel trok de aandacht van de deelnemers en in het riet hoorden we een waterral roepen. Een kleine vogel flitste tussen de struikjes weg en na een beetje speurwerk vonden we een roodborsttapuit. In de grachten die de weides doorsnijden vonden we nog een grote gele kwikstaart die aan het foerageren was. Na een korte rit was de volgende stop Goederee. Naast verschillende steltlopers zoals rosse grutto, goudplevier en steenloper zagen we plots een blauwe kiekendief overvliegen. Dat was blijkbaar niet naar de zin van een slechtvalk die dat ook prompt duidelijk maakte aan de kiekendief, een mooi schouwspel. Een geluid in de rietkraag trok onze aandacht. Het bleek een Cetti's zanger die niet echt opgezet was met het feit dat onze groep enkel aandacht had voor de steltjes en de rovers. 

Tijd om de innerlijke mens te versterken en iedereen de kans te geven om een sanitaire stop te doen en waar kan je dat in Zeeland beter doen dan op Brouwersdam? Al snel verschoof de aandacht van onze brooddoos terug naar het water waar we grote groepen eiders en middelste zaagbekken zagen dobberen. Enkele brilduikers, kuifduikers en geoorde futen waren aan het foerageren en in de verte vonden we roodkeelduikers en zwarte zee-eend. Op de rotspartijen liepen drieteenstrandlopers, bontbekplevieren, kanoeten en massa's paarse strandlopers. 

Een stop in Kerkwerve aan Plan Tureluur leverde nog toendrarietgans, kolgans, tafeleend en lepelaar op. En bij het wegrijden zagen we nog een zwarte ruiter foerageren in de plassen. We ondernamen nog een laatste poging om de Pacifische parelduiker te vinden maar dat was tevergeefs. Het beest liet zich niet meer zien. Een groenpootruiter was een van onze laatste waarnemingen van deze interessante dag, vol met leuke waarnemingen en grappen en grollen. Een dikke merci aan Wim Steelandt om ons op sleeptouw te nemen en bedankt aan alle 25 andere deelnemers om ons te vergezellen op deze excursie!

Mooie tradities zijn er om in ere te houden en dus trokken we er met onze vwg een dagje op uit in het weekend voor Kerst om het bijna voorbije jaar af te sluiten. Om de weergoden met hun snijdende koude W-wind te slim af te zijn, werd de Zeeuws-Vlaamse bestemming ingeruild voor het wat verder in het binnenland gelegen Henegouwen.  We kunnen nu eenmaal niet allemaal gaan schuilen achter Wim, hoe schoon hij het ook aanbood.

Met een gevariëerde mix van enthousiast gedreven jonge wolven tot gezapige routiniers, van oude bekenden tot nieuwe gezichten, vertrokken we met z’n 21 in de ochtend op wandeling in Bois de Stambruges, nabij Beloeil.  Een groot maar vooral ook prachtig bos, deels erg nat met veen en berken en dennen tot stukken met volwassen uitgegroeide Beuken en Eiken.  Al meteen bij de start op de parking werd de typische roep van Zwarte Specht gehoord, de bomen stonden evenwel in de weg om hem te spotten.  Een winters bos is altijd eerder stil en misschien nog meer als de wind door de boomtoppen waait.  Tot je af en toe het pad kruist van die typische ‘mixed flocks’ met Boomklever, Boomkruiper, meerdere mezensoorten (Kool, Pimpel, Glans, Kuif) en Goudhaantjes.  Altijd leuk om je daar een tijdje mee bezig te houden.  Een wijfje Keep liet zich vinden door de juiste takkenroute te volgen in de verrekijker.  Een overvliegend mannetje Sperwer was ongetwijfeld ook zo’n groepje aan het zoeken voor zijn middagmaal.  En net voor de parking werd door sommigen nog een Slechtvalk onderschept.

Een VWG-uitstap is meer dan zomaar vogeltjes kijken maar ook ook leute maken, bijpraten met vrienden en de nieuwelingen enthousiast in ons groepsgevoel opnemen.  En zo tegen de middag het bos in te ruilen voor de picknick.  Van de vriendelijke dame van Taverne Mer du Sable mochten we die binnen verorberen en had zij op die manier meteen een nagenoeg ‘full house’ en een kleine ‘coup de feu’ om ons allen te voorzien van koude en warme dranken.

Na de gezellige verpozing en gesterkt door spijs en drank trokken we na de middag naar Les Marais de Harchies nabij Bernissart.  In gelijk welk jaargetijde altijd het bezoeken waard.  Bij de start een groep Brandganzen die toch even een Zeeland-gevoel opriep, ook al omdat de wind hier toch beter voelbaar was.  Leuk waren de enkele Kleine Canadese Ganzen die zich te midden de witzwarte soortgenoten ophielden.  Een 20-tal Koereigertjes  en hier en daar een Blauwe Reiger in winterkleed (lees: Grote zilverreigers) zorgden voor de witte accenten in het landschap.  Zon en wolken waar ons deel en uit de wind was het aangenaam toeven.  De almaar zachtere winters laten zich hoe langer hoe meer voelen in de dalende aantallen watervogels die tot bij ons komen.  Ook hier in Harchies slechts kleine aantallen Kuif- en Tafeleenden met een enkele Brilduiker en een handvol Wintertalingen, Futen en Dodaarsjes.  Gelukkig toch wel enkele Grote Zaagbekken en een eenzame adulte Kleine Zwaan die blijkbaar de nieuwe favoriete trekroute naar de Evros-delta in Griekenland gemist had.  Een wijfje Bruine Kiekendief zeilde over de wuivende rietstengels waar enkel Cetti’s Zanger zich af en toe liet horen.  De zeldzame Kuifduiker was heel actief en werd zo niet door iedereen gevonden, maar wel allen genoten van de grote aantallen Slobeend die in groepjes synchroon baltsend rondjes draaiden.

De avond nadert vlug in de winter, even schuilen voor een hagelbui en ondertussen zoeken en vinden van 2 Kleine mantels, enkele Pontische en Geelpootmeeuwen tussen de tientallen Zilvermeeuwen op de slaapplaats.  In de avondschemering enkele Reeën gespot en een deel van de groep had het geluk aan hun kant om een Everzwijn te zien.

Het afsluiten van deze mooie, gemoedelijke dag deden we in restaurant ‘Le Bouquet Provençal’ in Stambruges.  Heel lekker gegeten, een aanrader waar het aantal gram steak en de prijs omgekeerd evenredig zijn met in Vlaanderen.

Bedankt iedereen voor de gezellige dag en tot volgend jaar!

Christoph Wintein

Op vrijdag 18 oktober vond de herfsteditie van onze ledenbijeenkomst plaats in de Gavers. Met een uiteenzetting over kleurringonderzoek door Dirk Raes, een Mystery quiz samengesteld door Yann en een reisverslag over een onbekend deel van Zuid-Afrika gepresenteerd door Kristof Waelkens hadden we weer een mooi programma samengesteld. 

Dirk Raes nam ons mee in 30 jaar kleurringonderzoek. Dirk haalde het belang van kleurringen en wingtags aan en gaf aan de hand van mooi beeldmateriaal verschillende voorbeelden aan waar kleurringen op grote afstand afgelezen konden worden. Om alle gegevens te bundelen heeft Dirk een website, European Colour-Ring Birding, gemaakt. Op deze website worden niet alleen alle kleurringprojecten gebundeld maar kunnen vogelkijkers die een vogel met kleurring gezien hebben de gegevens van de vogel opzoeken. Dirk had naast een uitgebreide collectie kleurringen ook verschillende modellen van GPS-trackers mee die konden bekeken worden. 

Yann zorgde met zijn Mystery Quiz voor de nodige zweetdruppels op de hoofden van de meeste deelnemers. Yann voerde een nieuw concept in, er werd namelijk in twee klasses gequizd. De eerste klasse werkte de quiz af zonder tip, de tweede klasse kreeg bij elke vraag een tip. De goede opletters hadden al snel door dat de vogels in alfabetische volgorde stonden en kregen zo nog een bijkomende verborgen tip. Een zestal deelnemers waagde zich aan de eerste klasse, ook al dreigde Yann met degradatie voor de minst goede deelnemer :-). Laureaat van de quiz werd Miguel Demeulemeester, hij krijgt de ongelofelijke eer om de volgende Mystery Quiz op te maken. Intussen werd door een onschuldige hand ook de winnaar van de mini-tombola getrokken die deze keer met een winterkoninkje naar huis mocht. 

Na de pauze nam Kristof ons mee op een roadtrip door een onbekend deel van Zuid-Afrika. Geen Kruger, Cape Town, of Durban deze keer maar enkele nationale parken en gebieden die op de scheidingslijn tussen verschillende biotopen liggen zoals Mokala NP en Mountain Zebra NP. Stuk voor stuk pareltjes die niet overspoeld worden door bussen toeristen maar unieke vogelparadijzen waar je op een rustige manier op zoek kan gaan naar die verrekte LBJ's (Kleine Bruine Vogeltjes). Naast veel foto's van vogels en andere dieren was de presentatie ook doorspekt met enkele belangrijke tips zoals: nooit je wagen parkeren onder een boom vol weaver nesten of nooit in een afvoer kijken als die verstopt zit. De aanwezigen weten nu waarom, de afwezigen hadden zoals altijd ongelijk en zullen op de blaren moeten zitten.       

Zondag trokken we met 14 vogelkijkers naar de Brugse polders op zoek naar enkele leuke waarnemingen. Er werd een druilerige dag voorspeld maar dat zou wel even anders uitdraaien. Onze eerste stop bracht ons naar Heist waar we drie gebieden bezochten: De Sashul, de Baai van Heist en de Kleiputten van Heist. We waren maar net uit de wagen of een slechtvalk overgevlogen. In natuurgebied De Sashul konden we verschillende grote bonte spechten bekijken. Kleine zilverreigers wandelden langs de waterlijn in de Baai van Heist terwijl wulpen en scholeksters druk in de weer waren op het strand. Wouter vond een ‘lijntje’ en niet veel later kwam een groep van een 50-tal lepelaars overgevlogen. ‘Daar twee kleintjes’ zei Wim, het bleken twee graszangers te zijn die in de kruidlaag op zoek waren naar iets om te eten. Bij het verlaten van het strand kwamen nog drie goudplevieren overgevlogen.   

Tegen de middag trokken we naar de Uitkerkse Polder. Op het terras van het bezoekerscentrum genoten we van onze picknick en een koel drankje. Naast het bezoekerscentrum vonden we al snel een viertal ransuilen die goed verscholen in de bomen zaten. Boven de polders zagen we verschillende torenvalken bidden, buizerds draaiden rondjes en bruine kiekendieven waren op zoek naar een lekker hapje. Onze aandachtige voorzitter merkte op dat een van de kiekendieven gezenderd was. Voor de rest was het redelijk stil in de polders. Een tapuit zorgde voor wat animo en een koereiger die zijn naam alle eer aan deed zorgde voor een grappig moment.   

Onze laatste stop was voor veel van de meegereisde vogelkijkers een ontdekking. In Jabbeke zijn tussen het Kanaal-Gent-Brugge-Oostende en de spoorwegbedding enkele nieuwe gebieden ingericht die blijkbaar heel wat potentieel hebben. Verschillende eendensoorten waren aanwezig op de plassen: wintertaling, smient, slobeend, krakeend, … . Op de oevers vonden we watersnip en oeverloper. Net voor we zouden afsluiten schudde Wouter nog even een visarend uit zijn mouw, waarvoor dank. 

Tijd om huiswaarts te keren na een zeer geslaagde dag. Bedankt aan alle deelnemers en aan onze excul/voorzitter Dietrich om ons op sleeptouw te nemen.  

Op zaterdag 7 september verzamelde onze vogelwerkgroep in de Gavers voor de uitreiking van de Djoni Award. Roy en Djoni namen in de namiddag een groep leden mee op een tochtje door de Gavers. Beide gidsen gaven de nodige duiding bij de nieuwe uitbreiding en de Villaplasjes. Intussen kwamen de andere deelnemers stilletjes aan net op tijd voor de receptie. Tafels werden gevuld en er werd duchtig verbroederd tussen de vogelaars en hun partners. Stembiljetten werden ingevuld, foto's kritisch bekeken en van de nodige commentaar voorzien. 

Ignace had opnieuw een mooi jaaroverzicht gemaakt maar Billy had hem op missie naar Spanje gestuurd met een groep vogelaars in zijn zog. Manne was een waardig vervanger en praatte in zijn eigen stijl de presentatie aan elkaar. We leerden weer enkele interessante zaken bij over de vogels die in onze regio verbleven in het werkingsjaar 2023. Het werd intussen tijd voor het uitreiken van de eerste prijs van de avond, de 'Foto-Award'. Met een prachtige foto van een drinkende appelvink kaapte Janne Dombrecht de hoofdprijs weg, een verrekijker geschonken door Aquila Pixels. Iedereen die een stembiljet in de urne gedeponeerd had, maakte kans op een van de mooie prijzen. Luc Deblauwe won de hoofdprijs, een prachtig aquarel van de hand van Roos. Gunther Groenez van Natuurkijkers schonk verschillende cadeaubonnen die voor blije gezichten zorgden bij de winnaars. Tot ieders verrassing was er dit jaar een extra award. De Nostra-Djoni-award voor de beste voorspelling van 2023 ging naar Manne. In 2023 had hij een broedgeval van zeearend voorspeld in West-Vlaanderen. 

Intussen had traiteur 'Filet Pur' de BBQ op temperatuur en konden we aanschuiven voor een overheerlijke maaltijd. Maar dan moest het dessert nog komen, de uitreiking van de Djoni Award zelf. De stemmen waren geteld en de waarneming van de zwartkoprietzanger werd door de aanwezigen als beste waarneming van het werkingsjaar 2023 verkozen. Tot zijn grote verbazing mocht Patrick Vlaeminck naar voor komen om de Djoni Award in ontvangst te nemen. Hij had dan misschien de zwartkoprietzanger niet eerst gezien maar het reglement is duidelijk, de winnaar moet aanwezig zijn in de zaal. Zo zie je maar, niet aanwezig zijn op de Djoni Award kan grote gevolgen hebben :-) . Na de suspens was het tijd om na te babbelen bij een drankje. 

Een dikke proficiat aan de organisatoren en nogmaals een dikke merci aan de sponsors die deze avond mogelijk maakten: Starling, Natuurlijk Beleven, Vervaeke Fibre, Simex, Natuurkijkers en Aquila Pixels.

Onbekend is onbemind, dat mag je zeker zeggen van dit gebied. Ook al ligt het Drongengoed op slechts een uurtje rijden van Kortrijk toch hadden de meeste van de deelnemers aan de excursie het gebied nog nooit bezocht. Onder begeleiding van de lokale boswachter, Hans Vansteenbrugge, maakten we een eerste wandeling door het Drongengoed en Maldegemveld. Hans legde ons uit dat het gebied bestaat uit gemengd bos afgewisseld met droge en natte heide en schrale graslanden die in beheer zijn van de lokale Natuurpuntafdeling. Tijdens de wandeling kregen we verschillende keer damherten en reeën te zien die opvallend kalm bleven toen ze ons opmerkten. Een kleine ijsvogelvlinder kon op heel wat aandacht van de groep rekenen. In een van de open ruimtes vonden we een boompieper die zat te zingen terwijl het gemengd bos goed was voor zwartkop, grote bonte specht, tjiftjaf en vink. De eerste druppels begonnen te vallen dus was het hoog tijd om ons terug te trekken en te genieten van een drankje.

Na onze break hingen we op zoek naar de Geitenmelker. Hans had een exclusief bezoek geregeld aan het vliegveld van Ursel, een voormalig reservevliegveld van de NAVO. Geen jets te zien maar wel enkele leuke waarnemingen o.a. houtsnip, grote zilverreiger en wespendief. Hans toonde ons enkele planten specifiek voor het terrein maar het was vooral de zonnedauw die op veel aandacht kon rekenen. Intussen werd het donker en de spanning steeg, zou de Geitenmelker zich laten horen en/of zien? En dan plots "Tjurrrrrrrrrrrrrrrrrrrr....urrrrrrrrrrrr", de zang van de mysterieuze nachtzwaluw in de volksmond ook wal Geitenmelker genoemd. Na wat zoeken vonden we de nachtzwaluw die op een bepaald moment boven het hoofd van enkele mensen begon te jagen. Terwijl we stonden te genieten hoorden we nog de roep van bosuil en steenuil weerklinken in de verte.  Moe maar voldaan keerden we terug naar huis. Dit is een gebied om eens vroeger in het voorjaar te bezoeken, een vroegmorgenwandeling zou voor leuke soorten kunnen zorgen. De eerste contacten zijn gelegd.        

Na de geslaagde excursie van vorig jaar, trokken we dit voorjaar nogmaals richting Avesnois. Onze Excul Bram had drie gebieden geselecteerd: Réserve naturelle de Pantegnies, Réserve naturelle des prairies du val de Sambre en Forêt de Mormal. Onze eerste stop bracht ons in een klein maar boeiend gebied langs de oevers van de Samber. In een van de weilanden stond een ree rustig te eten. In de rietkragen hoorden we bosrietzanger, grasmus en spotvogel, boven de akkers vlogen buizerd en boomvalk. 

Rond de middag trokken we naar Maroilles waar we nog maar net uit de wagen waren toen een nachtegaal uit volle borst begon te zingen. We trokken de bloemrijke graslanden in op zoek naar grauwe klauwier. Het duurde dan ook niet lang voor we enkele exemplaren vonden in het bocagelandschap. Tussen de struiken langs het pad zagen we blauw metaalglanzende weidebeekjuffers vliegen. Verschillende ooievaars vlogen over en langs het kleine riviertje vloog een ijsvogel voorbij. Intussen waren de huismussen druk bezig met nestmateriaal aan te slepen. 

Onze laatste stop bracht ons naar het ongelofelijk mooie bos van Mormal. De vele regen van de voorbije maanden zorgde er echter voor dat het bos zo goed als ondoordringbaar was. Op een van de kapvlaktes vonden we enkele zomertortels terwijl fitis en tuinfluiter in en uit de berken vlogen. Koen kon een levendbarende hagedis vangen die prompt de ster van de namiddag werd. Een sperwer kwam uit het bos gevlogen met een prooi in de poten en in de verte hoorden we een boompieper roepen. 

Net zoals vorig jaar heeft het Parc naturel régional de l'Avesnois ook dit jaar niet ontgoocheld.  

Met 10 dappere vroege vogels vertrokken we iets na 6h00 op de parking nabij de Moerassen van
Harchies in Henegouwen. Een 550 ha groot moerasgebied, ontstaan vanaf 1920 toen verzakkingen
door de mijnbouw van weleer, opgevuld werden met water en zo één van de rijkste gebieden op vlak
van o.a. avifauna in Wallonië werden. Bij de start was alles in een dikke nevel gehuld, ideaal om niet
afgeleid te worden bij het aanhoren van het ochtendconcert. Het eerste stuk van de wandeling loopt
door een dreef te midden van drassige hooilanden. Regelmatig werd gestopt om te luisteren:
Winterkoning, Zwartkop, Koolmees, Vink, Rietzanger, Cetti’s zanger, Boomkruiper en nog veel meer.
Niet altijd evident om je te focussen op die ene soort te midden van al dat gefluit. Heel kort ook een
wijfje Bosuil die zich liet horen. Bij aankomst aan de eerste waterpartijen begon de nevel voorzichtig
op te trekken. Perfect om te genieten van baltsende Futen en Kuifeenden terwijl Geoorde fuutjes
verstoppertje speelden door constant de duiken. De zon komt door de nevel piepen, steeds sterker
en sterker tot de nevel als sneeuw voor de zon verdwijnt. Door de nevel heen prachtig (en veilig) de
vele zonnevlekken kunnen bewonderen. Het lijstje groeit gestaag met mooie waarnemingen van
zingende Rietgors, Kleine Karekiet, Tuinfluiter. Op een late oproep via onze ForumWhatsapp hadden
de meesten laarzen aan, de paden lagen er dikwijls modderig bij maar vooral voor kijkhut 4 kwamen
die rubberen schoeisels echt van pas. De kijkhut stond onder water, door de natte winter maar
wellicht ook door het verder inzakken van het gebied. Visdiefjes en Kokmeeuwen hebben daar hun
broedplaats. Iets verder in en rond het populierenbos mooie waarnemingen van Boomvalk, Bruine
Kiekendief en Wielewaal. Die laatste eerst alleen auditief met zijn prachtige zang, even later ook
heel even kort een mannetje in de vlucht toen hij 2 Zwarte Kraaien uit zijn territorium verjaagde. In
de zompige weiden foerageerden Koereigertjes en werd een zingend mannetje Blauwborst
gevonden. De rondwandeling is zo’n 5 km lang, menig lid van een wandelclub doet daar 10
minuutjes over, wij daarentegen waren na zo’n 3 uur toch al halfweg geraakt. De terugweg loopt
over een voormalige spoorwegdijk. Tegen die tijd zijn de meeste vogels al terug stil, op de meerdere
zangposten van Nachtegaal in het dichte bramenstruweel na. Normaalgezien verloopt de wandeling
vanaf hier een stuk vlotter ware het niet dat de zon de insectenwereld doet ontwaken en wij daar
met volle teugen van genieten. Het wandeltempo zakt eerder dan het toeneemt. Mooie
waarnemingen van libellen (o.a. Glassnijder, Smaragdlibel en Bruine korenbout), dagvlinders (o.a.
Dagpauwoog, Oranjetipje en Groentje), Pyamawants, Bloedcicade en Boterbloempje als dagactieve
nachtvlinder en dat terwijl Buizerds genieten van de opstijgende lucht om heerlijk rond te zweven.
Tegen 11h30 terug aan de parking, na het heel leuke en rijke voormiddag met 60 soorten vogels op
de teller. Les Marais de Harchies, altijd een bezoekje waard!

Op zondag 07 april trokken we met de vogelwerkgroep richting de Kalkense Meersen. Onze eerste stop was het Donkmeer in Berlare. Het meer zelf is 86 hectare en daarmee een van de grootste meren van Vlaanderen. Rond het meer is een beschermd natuurreservaat van 30 hectare groot dat deel uitmaakt van het Natura 2000 gebied 'Schelde en Durme-estuarium'. De voorbije dagen werd de zwarte wouw in het gebied gezien dus was dat onze doelsoort. Bij aankomst werden we begroet door een eenzaam visdiefje dat over het meer vloog. Net voor de eendenkooi zagen we boomklever en boomkruiper hun kostje samen zoeken. In de bosrijke zone hoorden we grote en kleine bonte specht roffelen om indruk te maken op het andere geslacht. Eenmaal bij de reigerkolonie begonnen we de bomen af te speuren naar de zwarte wouw. Na wat speurwerk vonden we die niet tussen de reigers maar tussen de aalscholvers en niet een maar twee zwarte wouwen. Het was trouwens een primeur voor dit jaar dat de twee zwarte wouwen samen gezien werden. Een van de vogels probeerde een tak af te breken dus dat ziet er veelbelovend uit voor de komende maanden. Tijdens het wandelen hoorden we overal Cetti's zanger, zwartkop en andere zangvogels het beste van zichzelf geven. Na een wandeling van een viertal kilometer waren we terug aan de wagens waar een groenling ons uitzwaaide. 

De volgende stop was een stukje natte Scheldenatuur dat ook wel eens het Zwin van Berlare wordt genoemd nl Paardeweide.  Het gecontroleerd overstromingsgebied is 85 hectare groot en een hotspot voor vogels. Een bel van zes buizerds termiekte zich de hoogte in om dan hun tocht verder te zetten. De steltlopers lieten zich jammer genoeg niet zien. 

Na het middagmaal trokken we de Kalkense meersen in. Als onderdeel van het Sigmaplan kreeg het gebied een upgrade als wetland en werd natte natuur weer in zijn volle glorie hersteld. Langs het jaagpad was het vooral goed luisteren. Luc vond een kleine karekiet en een beetje verder hoorden we een nachtegaal en blauwborst. Onze voorzitter gaf drie wandelaars die zomaar door de meersen trokken nog een fikse uitbrander. Ze waren zo onder de indruk dat ze zich zo snel mogelijk uit de voeten wilden maken met een natte broek als gevolg :-). Op een van de plassen vonden we wintertaling, slobeend, krakeend en kuifeend. Terwijl we nog even vol bewondering naar enkele Galloways stonden te kijken kwamen enkele ooievaars en een grote zilverreiger ons uitwuiven. 

De 17 deelnemers hebben genoten van de omgeving, de vogels en elkaars gezelschap. Bedankt Dietrich om ons op sleeptouw te nemen in dit gebied. We komen hier zeker terug.