Afbeelding
22 februari 2025
De lente hangt in de lucht. Overal, ondanks het beetje sneeuw en de bittere kou, hoorde ik fietspompjes in het bos. De koolmezen zongen tegen elkaar op. Heel in de verte hoorde ik het winterkoninkje zingen. Op het bospad kruiste ik een koppel met een hond. Ze liepen nog net niet hand in hand maar ik had het gevoel dat dit niet meer zo lang zou duren. De zon in mijn rug was lekker warm en het was fijn om weer al die lente geluidjes te horen.
Sinds begin deze week zijn de spechten weer volop begonnen met het roffelen. Gisteren zagen we zelfs een grote bonte specht vrolijk timmeren op een dikke tak van een spar en de schilfers vlogen in het rond. Ergens in het bos hoorde ik het onmiskenbare geluid van een buizerd. Pas toen ik begon te beseffen dat het wel eens actie - reactie kon zijn, zwegen ze plots. Uiteraard.
Sinds kort kan en mag ik weer fietsen en autorijden. Ik ben een pak mobieler geworden en ik slaag er ook weer in om een verrekijker omhoog te houden: nog nooit was een boomkruiper van dichtbij zo mooi. Misschien geraak ik tegen het einde van het jaar toch aan 200 vogelsoorten, maar het maakt me niks uit. Ik geniet volop van de schoonheid van de natuur en mijn herwonnen vrijheid.
Vandaag start mijn avontuur in de ‘Clingse bossen’. Een jaar lang ga ik dit bos op regelmatige tijdstippen en onregelmatige uren een bezoekje brengen zodat ik kan zien hoe dit bos verandert tijdens de vier seizoenen. Ik verheug me vooral op de paddenstoelen in de herfst maar ik kijk ook uit naar de veldkrekels in de zomer en naar de bloemen van de meidoorn in de lente. Misschien zie ik eindelijk wel eens een kuifmees die ik tot hiertoe alleen maar hoorde?
De letterzetter heeft lelijk huisgehouden en tal van naaldbomen zijn kaal en zelfs afgebroken. Soms vraag ik me af of ik deze bomen niet letterlijk zie breken onder mijn ogen? Een dood bos betekent op zich ook wel weer leven, maar het is toch leuk als een goudhaantje zijn weg vindt tussen de naalden van een levende naaldboom.
De fascinatie voor de Clingse bossen startte toen ik de opleiding voor Natuurgids volgde: deze bossen (samen met het Stropersbos en de bossen van Sint Jansteen) zijn gelegen op de dekzandrug Maldegem – Stekene (Verrebroek). Toen ik de eerste keer in dit bos wandelde, dacht ik dat ze het zand er speciaal hadden gekieperd om er goed met paarden te kunnen rijden. In die opleiding kwam ik erachter dat dit zand, met een dikte van een 3 tot 4 meter, hier al bijna 116.000 jaar ligt. Het zand is komen aanwaaien vanuit de Noordzee die in deze periode dan ook nog eens uitgedroogd was.
Volgens de website van Natuurmonumenten zou ik hier in deze bossen 5 soorten spechten aantreffen alsook kruisbekken en kuifmees. De laatste heb ik al gehoord, nu begint de speurtocht om ze nog te zien ook.
Ik ben klaar voor het grote avontuur.
Bronnen:
* https://www.hetzeeuwselandschap.nl/natuurgebieden/waterwinbossen/over-clingse-bossen
