Afbeelding
27 november 2024
Een stomme val met mijn fiets zorgt ervoor dat ik de komende maanden de natuur enkel kan bestuderen vanuit mijn living en slaapkamer. Ik kan alleen maar hopen dat de vogels héél dichtbij komen want het lukt me nog niet eens om een verrekijker fatsoenlijk omhoog te houden.
Gelukkig kan ik nog wel stappen en elke ochtend geniet ik volop van een kleine wandeling, letterlijk blokje rond, naar de voortuin om daar wormpjes en zaadjes te strooien. (ik voel me telkens weer de Sint) De voorbije dagen had het een beetje gevroren en lag er wat sneeuw op de daken. De lucht kleurde mooi rood en ergens hoorde ik overvliegende ganzen roepen. Met een hoog gepiep maakte de pimpel- en koolmezen me duidelijk dat ik hen stoorde in hun reis naar de met zonnepitten gevuld voederstations. Het was echt koud. Even later zat ik met koffie in de zetel en genoot ik samen met Zorro volop van hun capriolen.
Er is ook een mooi mannetjesmerel van de partij. Hij is hier heer en meester in dit gebied. Hij heeft verschillende uitkijkposten: enkele stevige, hoog uitschietende takken in het struikgewas op de groenzone én de tuinschutting. Het is duidelijk dat de tuin tot zijn territorium behoort: regelmatig inspecteert hij de grenzen en marcheert hij heen en weer met een ‘ tu m’ as vu ‘ – houding. Ondertussen heeft hij concurrentie van mannelijke soortgenoten. Ik ben ervan overtuigd dat deze verhaallijn beter wordt dan die van menig soapserie.
De eiken hebben hun groen bladerendek eindelijk geruild voor een oranje – geel. De ochtendzon legt er een mooie gouden gloed over. Jammer genoeg zal dit sprookje snel over gaan: de wind van het voorbije weekend zorgde ervoor dat tal van bladeren alle richtingen uitvlogen.
Een van de weinig voordelen van thuiszitten en niks kunnen doen, is dat ik zonder enig schuldgevoel uren kan lezen en tussendoor wat in de tuin kan staren. En soms kan dit leiden tot verrassingen. Af en toe vliegt er dus een buizerd, met kalme tred, heel laag over de groenzone, dan pas valt op dat de buizerd beslist geen kleine vogel is.
Aan de nachtelijke escapade van de bosuil is ook een einde gekomen. In de omgeving zaten meerdere vrouwtjes die tal van nachten na elkaar flink wat kabaal maakten. Plots op een avond, was daar het mannetje bosuil met zijn reactie en sinds dat moment is het gedaan met het uilenfeestje. Binnenkort volg ik de online cursus over uilen. Ik kijk er naar uit om meer te leren over deze fascinerende dieren zodat ik nadien misschien wel hun nest- en roestplekken kan terug vinden.
De meest voorkomende vogels in de tuin zijn op dit moment: kool- en pimpelmees, roodborst, vink, merel, ekster en een dikke houtduif waarover ik mij nog altijd verwonder dat die überhaupt kan vliegen.
Natuurstudie vanuit de luie zetel. Het is weer wat anders.
