Afbeelding
31 maart 2025
Terwijl de zon de temperatuur de hoogte in joeg, ik eindelijk weer eens op het terras in de zon kon zitten met een goed boek, de bloemen aan de bomen open knalden en er ineens ook weer groene bladeren aan diezelfde bomen stonden, verkilde de onderlinge verhouding van de gevederde tuinvriendjes.
Tot voor enkele dagen werden de grote bonte specht en de roodborst nog getolereerd aan de vetblok. De merels konden nog steeds naar hartenlust de tuin omspitten op zoek naar voedsel en de duiven laafden zich zonder problemen aan de grote waterschaal. En ineens was het uit met de pret.
Twee bazige vogeltjes met een blauwe petje eisten plots de volledige tuin op. Hun inval begon met de ontdekking van de druivelaar en de kardinaalsmuts. Het dak van het kattenverblijf werd aan een grondige inspectie onderworpen: de katten stonden erbij en keken er naar, want ook zij waren verre van harte welkom. De vogeltjes vervolgden hun uitstapje via de schutting naar de nestkast die ondertussen extra beschermd is tegen invallen van loslopende katten en timmerende spechten. Onder luid gepiep werd de kast gekeurd en goed bevonden. Ondertussen werd alles wat veren en vleugels had uit de tuin verjaagd, behalve de merels die zich niks aantrokken van het drukke gedrag van de pimpelmezen.
We zijn een paar dagen verder en nu is het afwachten of de pimpelmezen de huur van het appartement op zich gaan nemen. De rust in de tuin is weer gekeerd: de koolmezen mogen weer volop aan de silo’s gevuld met zonnepitjes hangen en de specht pikt opnieuw in de vetblok. Soms komen de blauwe diamantjes druk piepend aangevlogen, jagen ze alles en iedereen weg om nadien zelf weg te vliegen richting de hoge eiken van het kerkhof om dan een duikvlucht te nemen richting de struiken.
Misschien barst er toch nog een strijd los tussen de kool- en pimpelmezen om deze nestkast net zoals vorig jaar? De koolmezen hebben toen de strijd gewonnen en 5 flinke jongen verlieten na enkele weken het nest. En de pimpelmezen? Geen nood, die vonden hun toevlucht in het witte vogelhuisje op de stenen schutting van de buren. Het zorgde in ieder geval voor boeiend vliegbewegingen: de koolmezen vlogen onvermoeibaar van de schutting naar de eiken en de pimpelmezen vlogen altijd van links naar rechts en terug.
Afwachten … wordt vervolgd.
