Afbeelding
22 januari 2025
Ik draag al een poosje geen draagdoek meer wat een pak handiger is om te wandelen. Enkele weken geleden op vrijdag was het super mooi weer en die avond gingen we op nieuwjaarsbezoek. Een klein presentje hoort daar natuurlijk bij. De strakke blauwe lucht en de felle zon (jaja geachte lezers, de zon) nodigde echt uit om stap te gaan. Ik besloot om als cadeautje een doos pralines te gaan kopen in de pralinewinkel op de grens en ik zou wel even door het bos van Sint Jansteen wandelen. Warm ingeduffeld en met mijn zonnebril op de neus (nu had ik toch even het gevoel dat ik op ski – verlof was) vertrok ik.
De plantenjacht van Floron tussen kerst en nieuw had ik gemist en daarom besloot ik van deze wandeling gebruik te maken om mijn kennis over planten wat bij te spijkeren. Hierdoor kijk je tegelijk dan ook wat meer naar de grond en is de kans op struikelen aanzienlijk kleiner? Bij de buren stond er herderstasje in mini – versie. Ik zag paarse en witte dovennetel, duizendblad heeft nog altijd bloemen en madeliefjes schitterden in de zon met hun witte blaadjes en felgele hartjes.
Dit jaar heb ik me voor zottigheid ingeschreven voor de Club van 200. Het is de bedoeling dat we op één jaar tijd tweehonderd vogelsoorten in België en Nederland waarnemen. Daar hoort ook een uitgebreide cursus bij met allerlei praktische info over biotopen, informatie over vogeltrek ed. Het wordt voor mij in ieder geval een hele uitdaging om het aantal te halen daar mijn actieradius op dit moment niet verder gaat dan de bossen van Sint Jansteen en de Clingse Bossen. Misschien wandel ik binnenkort in recordtempo naar het Stropersbos in Stekene / Kemzeke en kan ik nog wat vogelsoorten op mijn conto schrijven. Ik heb nog honderdtachtig soorten te gaan.
In het bos speurde ik naar eekhoorns die ik jammer genoeg niet vond. Ik herinnerde me die ene winterdag dat het zo hard gesneeuwd had, ergens in 2021. Op identiek dezelfde plek waar ik nu stond, was het bos overspoeld door een bende koperwieken die ik van heel dichtbij kon bestuderen. Op dat magisch moment slingerde een eekhoorn door de dennenbomen.
In het bos was er niet zo veel leven. Ik hoorde af en toe een meesje roepen maar verder was het er echt heel stil. Heelhuids haalde ik de pralinewinkel en nadien vervolgde ik mijn weg naar huis via het bos uiteraard.
Het pad lag vol plassen en slijk, maar het deed deugd om eindelijk eens een ander rondje te wandelen dan het rondje rond de kerk. Ik hoopte bij thuiskomst nog een glimp op te vangen van de ijsvogel die hier af en toe in de sloot foerageert maar deze keer gaf hij niet thuis. Gelukkig kon ik een paar dagen later een foto van haar nemen. Ze zat op een rietstengel volop te genieten van het warme zonnetje.
Binnenkort neemt ik jullie mee op avontuur door de Clingse Bossen, een project waar ik al lang over bezig ben en in 2025 maak ik er eindelijk werk van.
