Getuigenis: Jacques Somers

Toen Jacques Somers besliste om zijn eigen bosje in Torhout aan Natuurpunt te schenken, kon hij niet vermoeden wat de gevolgen zouden zijn. De lokale afdeling schoot in actie, ruimde het bosje op en is ondertussen begonnen met de aankoop van nieuwe percelen. Het historische Groenhoevebos groeit opnieuw. Torhoutenaren herontdekken de groene long net buiten het centrum. Die dynamiek trekt nieuwe vrijwilligers aan. De afdeling bruist. Een gelukkige samenloop van omstandigheden, zo kan je de schenking van Jacques wel noemen.

Wat is je band met het Groenhovebos?

In de jaren ’70 kochten veel mensen een stuk bos om er dan een soort van tuin van te maken. Ik heb mijn stukje bos gekocht onder invloed van vrienden. Van mij mocht het gerust bos blijven. Geen constructies, geen aanplantingen, maar wel woudreuzen in wording. Zo zag mijn perceel eruit.

Waarom schonk je je bos aan Natuurpunt?

Ik kwam steeds minder in mijn bos. Andere eigenaren vroegen me of ze hout mochten hakken om zich te verwarmen in de winter. Ik zei ja, maar had niet verwacht dat ze zomaar twee enorm grote bomen zouden omhakken. Ik raakte ontgoocheld toen ik zag hoe anderen met zo weinig respect met het bos omgingen. Uiteindelijk schonk ik het aan Natuurpunt.

Wat wil je hier graag verwezenlijkt zien?

Mijn schenking heeft blijkbaar iets in gang gezet. Het doet me plezier dat die de eerste was van een reeks gronden die door Natuurpunt verworven werden. Intussen is het Groenhovebos een volwaardig nieuw project geworden van Natuurpunt. Koterijen werden afgebroken, iedereen kan in het bos komen wandelen. Dat is eigenlijk al de mooiste verwezenlijking.