Overzicht

De gehakkelde aurelia, met zijn opvallende 'gehaakte' vleugelranden en levendige oranje kleur, is een veelvoorkomende verschijning in België.

De gele aardappelbovist heeft een voorkeur voor zure, zanderige bodems en is algemeen in loof- en naaldbossen. Hij is niet kieskeurig want hij gaat een symbiose aan met allerlei loof- en naaldbomen. Ook in parken en lanen is deze zwam vanaf de zomer tot diep in de winter voor de aandachtige wandelaar herkenbaar.

De gele knolamaniet is een boombegeleider van eik en beuk op zandgrond. Hij heeft ook een witte variëteit, en ruikt naar rauwe aardappels.

Deze lekkernij is een zeldzaamheid in Vlaanderen. Hij kan in symbiose leven met zowel loof- als naaldbomen op schrale bodem.

De gele trilzwam nestelt zich graag op eikentakken. Hij parasiteert in feite op de paarse eikenschorszwam, een veel voorkomende schorszwam op eik.  Jonge gele trilzwammen lijken wel goudgele hersenkwabben, de oudere verbleken tot bijna doorzichtig.

Eén van de minst kieskeurige, en dus gemakkelijk te vinden paddenstoelen is de geschubde inktzwam. Het is een opruimer van dode plantenresten die overal en heel het jaar door (zolang het niet vriest) kan opduiken. Na een hevige regenbui zie je hem eenzaam of in grote aantallen verschijnen… maar zijn leven duurt nooit lang. De sporen vervloeien bij rijpheid en druppen als zwarte inkt uit de paddenstoel, waarbij deze na een paar dagen bijna volledig zwart kleurt en er niet veel meer van over schiet. 

De bladeren van de gevlekte aronskelk zijn pijlvormig die soms bruin- en zwartgevlekt zijn. De bloem verspreidt een lucht van rottend vlees, waar vliegjes op af komen.

Op stronken en takken van allerlei loofbomen komen in de herfst zwarte knotsjes tevoorschijn die zich na een tijdje beginnen vertakken en een massa wit poeder (ongeslachtelijke sporen) vormen tegen het einde van de herfst.