Overzicht

Een immer vrolijke en sierlijke verschijning, de sijs. Oorspronkelijk zijn deze gele neefjes van de putter polder- en bosvogels, maar je treft ze ook al eens aan in tuinen. In de winter doen ze zich graag tegoed aan de zaden van elzen en berken.

De staartmees lijkt op een pluizig bolletje wol met een aangeplakte staart. Deze schattige vogels trekken meestal in kleine familiegroepjes snel en rusteloos door de tuin.

De tjiftjaf is een kleine, bruingroenige zangvogel. Hij zingt zijn eigen naam en is een typische lentebode.

Pas in 1952 voor het eerst in België waargenomen en ondertussen hier niet meer weg te denken. De elegante Turkse tortel legt duidelijk geen windeieren!

De veldleeuwerik staat bekend om zijn zangvlucht. Hij vliegt al zingend naar grote hoogtes, vliegt daar even rond en daalt daarna fladderend af.

De vink is met zijn grijsblauw petje, roestrode borst en witte vleugelstrepen een bekende tuinvogel. De zang eindigt (bij ons) vaak op suskewiet.

De zwarte mees is een kleine, onopvallende mees die zich vaak hoog in naaldbomen ophoudt. Soms wordt ons land in het najaar overspoeld door zwarte mezen.

De zwartkop is een muisgrijze zangvogel met een gitzwart ‘petje’. Vrouwtjes hebben een roodbruin petje. De zang is luid en zeer melodieus.