Overzicht

De aalscholver is een grote, zwarte, visetende vogel met een gehaakte snavel. Je ziet de aalscholver meestal ronddobberen op zee, in meren of vijvers, of op een zonnige plek waar hij met gespreide vleugels zit om ze te laten drogen.

Beekjuffers behoren tot de meest opvallende verschijningen onder de Vlaamse libellen. Mannetjes hebben een donkerblauw lichaam en zwarte vleugels met een blauwe schijn. De vrouwtjes hebben een groen tot bruin metaalglanzend lichaam. 

Het edelhert is een groot hoefdier, met een rossige zomervacht en een grijsbruine wintervacht. Zijn staart is kort en de spiegel (een behaarde plek op het achterwerk) is geelbruin. Enkel de mannetjes hebben een gewei, dat in de nawinter wordt afgeworpen.

De haas is groter en zwaarder dan een konijn, en kan je herkennen aan zijn amberkleurige iris en lange oren met zwarte tippen. De boksgevechten die tijdens de lente worden waargenomen, zijn veelal pogingen van het vrouwtje om de opdringerige mannetjes van haar lijf te houden.

Het wild zwijn staat voor woeste natuur in Vlaanderen. Samenleven met de wilde voorouder van het huisvarken wordt de uitdaging.

De fazant is in grote delen van Europa uitgezet als jachtwild. De mannetjes zijn prachtig gekleurd en hebben een lange pluimstaart. Ook genaamd: de boskip.

De goudjakhals is een middelgrote hondachtige. Ondanks zijn naam is hij waarschijnlijk niet zeer nauw verwant aan de zadeljakhals of de gestreepte jakhals, maar staat hij dichter bij de coyote en de wolf. Hoewel de goudjakhals oorspronkelijk vooral in Oost-Europa voorkwam, laat hij zich als zwerfgast ook in Nederland en onder andere Duitsland en Denemarken zien.

Qua uitzicht lijkt de grauwe gors wat op een uit de kluiten gewassen veldleeuwerik. En daar stopt de vergelijking niet: net als de veldleeuwerik is ook de grauwe gors een sterk bedreigde akkervogel. Door intensivering van landbouw verdwijnt deze al onopvallende vogel stilaan van de Vlaamse akkers.