Portret van vrijwilligers: Eddy en Hilde vormen de gedroomde tandem

Je mag ze gerust supervrijwilligers noemen. Ze zijn gemotiveerd, zijn actief op heel wat fronten binnen én buiten Natuurpunt Regio Gent, en zijn niet te stoppen. Meestal spot je ze als duo, want samen vormen ze een geoliede machine. En dat is geen toeval…

Tekst: Han Lagring, communicatiemedewerker

Eddy en Hilde kennen elkaar al meer dan dertig jaar. Ze werkten samen in een chemiebedrijf in Gent, hij als productieleider, zij als kwaliteitscontroleur. “Ik moet zeggen, we hebben dikwijls woorden gehad”, lacht Eddy. Hilde bevestigt: “We gingen niet altijd akkoord, maar als we vonden dat we samen gelijk hadden, dan trokken we ook aan dezelfde kar, en verdedigden we elkaar door dik en dun.” En dat blijft vandaag zo. Het duo Eddy - Hilde kibbelt wel eens, “maar op het einde van de rit komen we waar we moeten zijn.”

Workaholic

Het is pas na hun pensioen dat Natuurpunt in hun leven kwam. Voor Eddy betekende dat zelfs zijn eerste kennismaking met de natuur. “Natuur interesseerde mij vroeger eigenlijk niet, ik had er gewoon geen tijd voor. Ik was nogal een bezige bij, een workaholic, en zat meer op het werk dan thuis. Ook van thuis uit heb ik de interesse voor de natuur nooit meegekregen, mijn ouders waren echte huismussen.” (Dan toch natuur?)

“Bij mijn pensioen, zo’n vijf jaar geleden, dacht ik, ik mag hier niet stilvallen, want dan ga ik zot worden. Wat kan ik doen? Ik hou eigenlijk wel van de natuur en ik heb er vroeger nooit ingelopen. Toen kwam ik Mike tegen (medevrijwilliger in onder meer Rijvissche), en hij zei, awel, kom mee ‘vrijwilligen’ in Rijvissche, ons natuurgebied in Zwijnaarde. De eerste keer is dat vree meegevallen, het was een goed groepje, dus ben ik dat blijven doen, tot vandaag.”

Bruggen tussen boeren en natuur

Hilde kwam pas later aan boord, op vraag van… de vrouw van Eddy. “We zijn vrienden aan huis. Eddy had een zware revalidatie achter de rug en wou opnieuw opstarten bij Natuurpunt. Zijn vrouw vroeg me of ik geen oogje in het zeil wou houden, hij mocht zich niet forceren”, lacht ze. Komt daar weer de kwaliteitscontroleur naar boven? “Oorspronkelijk was het meer de bedoeling om Eddy te bewaken, maar eigenlijk ben ik blijven terugkeren.”

Hilde komt uit een landbouwersnest in het West-Vlaamse Poperinge. Als kind van ‘den buiten’ was de natuur haar niet vreemd. “Al staat Natuurpunt niet bij mijn hele familie hoog op het favorietenlijstje”, lacht ze. “Maar ik begrijp hen ook wel, zij moeten heel wat milieu-ingrepen doen en tegelijk zien rond te komen. Toch begrijpen veel jonge boeren dat ze anders aan landbouw moeten doen. Natuur en landbouw kunnen perfect samen gaan, en dat is wat ik in Rijvissche ook zo hard aanmoedig.” Eddy bevestigt: “Je moet altijd voor een win-winsituatie zorgen. Met de boer in Rijvissche werken we goed samen en we helpen elkaar waar nodig.” Een visie die mooi aansluit bij die van Natuurpunt: samenwerken waar mogelijk, want zowel natuur als (niet-industriële) landbouw zijn nodig, beide hebben het lastig, en ze kunnen elkaars hulp goed gebruiken.

Het huishouden kan wachten

Het begon allemaal in Rijvissche, maar het werd veel meer. Eddy is ook nog actief in de Latemse Meersen en Kalkense Meersen. En samen zijn ze dé trekkers van onze jaarlijkse Wildeplantenbeurs. Zij zorgen ervoor dat de plantjes staan waar ze moeten staan, dat er de nodige info bijstaat, en dat het shoppen en afrekenen zo vlot mogelijk kan verlopen.

Alsof dat nog niet genoeg is, doen ze ook buiten Natuurpunt nog vanalles en nog wat. Hilde werkt ook als flexijobber in een fruitwinkel en verwent haar vijf kleinkinderen zo veel mogelijk. Eddy is ook nog vrijwilliger bij het digipunt in dienstencentrum de Mantel in Zwijnaarde en doet ook allerhande klusjes voor ouderen.

“Met al mijn activiteiten en Natuurpunt ben ik eens blij dat het regent, zodat ik thuis kan werken”, lacht Hilde. “Ik laat mijn werk thuis soms liggen voor Natuurpunt.” Eddy lacht instemmend: “Ik ook wel.” “Maar ja, we zien er toch niet echt slecht uit hé?” Zeker niet! 

Alles kan, niets moet

Hoe blijf je dat dan allemaal doen? Wat motiveert jullie het meest? “Bezig zijn”, klinkt het in koor. “Bezig zijn in de natuur, mijn verloren tijd in de natuur inhalen”, vult Eddy aan. “Het houdt je geest goed, het houdt je jong”, zegt Hilde. “Het is ook interessant om als vrijwilliger bij Natuurpunt te werken, want je leert veel bij over het gebied en het beheer. En ook de compagnie.” “Ik ging het just ook zeggen”, valt Eddy bij. “We hebben een goede groep. We hebben nu ook mensen die naast Rijvissche wonen maar niet wisten dat er daar een natuurgebied was waar ze kunnen wandelen. Dat is plezant!” 

“Wat ik belangrijk vind als vrijwilliger”, gaat Hilde verder, “is dat alles kan en niets moet. Ik ben 68, dus als ik eens wat trager wil werken of eens wat babbel, gaat niemand zeggen: Hilde, wat hebt gij nog maar gedaan. Je doet gewoon wat je kunt.”

Grenzen

Toch botsen ook Hilde en Eddy al eens op hun grenzen. “Ik ben altijd blij als Mike zegt: ‘t is pauze”, lacht Hilde. “Daarna komt er niet veel meer van in huis.” Eddy bevestigt: “Je blijft niet jong. Het hoofd wil wel, dat denkt: we gaan er ‘nekeer invliegen’. Maar na tien minuten voel je, oh ow, dat begint hier te kraken.” Dan kijken ze met lichte jaloezie naar het jongere geweld tijdens activiteiten. “Jammer dat er niet meer jongeren zijn”, zegt Eddy. “Maar ze hebben misschien geen tijd, zoals ik vroeger.” “Daarover maak ik mij toch wat zorgen bij Natuurpunt”, zegt Hilde. “Mensen maken zich steeds moeilijker vrij voor vrijwilligerswerk, en zeker jongere mensen, want zij leven op een andere manier. We gaan manieren moeten vinden om hen opnieuw te betrekken en hen samen te houden, want die grote vrijwilligersgroep opvolgen blijkt een belangrijke uitdaging voor Natuurpunt.” 

Na ons gesprek moeten Eddy en Hilde al snel weer door. De agenda zit ook vandaag goed vol. Druk druk! Als je deze tandem ziet voorbij stomen op onze Wildeplantenbeurs van zondag 4 mei, wuif hen zeker eens toe!