Het Meiven, een pareltje in de Laakvalleien

Er lag destijds naast het wandelpad naar de brug over de Grote Laak een plas, ingesloten in het bos. Het van oorsprong natuurlijke ven werd ooit diep uitgegraven in functie van de eendenjacht. Het uitgegraven zand legde men langs één kant op een hoop, met een hoge talud aan de zijkant als gevolg. Af en toe zaten er al eens een paar wilde eenden op het water, meer niet.

het Meiven in 2009

In 2018 werd besloten om dit stukje natuur te herstellen, het ven te ontsluiten en zo de omgeving op te waarderen.

Een aantal dennenbomen werd gekapt om het zonlicht naar het water toe te laten en zodoende meer levenskans te geven aan het waterleven en de nog resterende heideplantjes. Men haalde het bodemslib uit het ven en het vroeger uitgegraven zand schepte men terug. Tevens werd de plas verder uitgegraven door de vroegere rabatten af te plaggen en gelijk te maken.

Rondom creëerde men zacht hellende oevers om veel ruimte te geven aan diverse oevervegetatie en bijhorend leven.

aanpassingswerken in 2018

Als we nu in 2022 de balans opmaken van deze nogal drastische maar nodige herstelwerken, blijkt die wel erg positief te zijn.

Er vliegen hier nu geweldig veel libellen en waterjuffers rond van verschillende soorten. De water- en oeverplanten herleven ook, zoals o.a. het zeldzame moerashertshooi. Op de zandgronden van de oevers kun je ook de blauwvleugelsprinkhaan waarnemen (de blauwe kleur is enkel te zien als hij vliegt).

Het (voorlopig?) hoogtepunt is wel dat er een paartje dodaars een nestje heeft gemaakt op het ven en er ondertussen twee jongskens heeft voortgebracht. Ze vinden hier nu volop voedsel in de vorm van salamanders.

Naast de dodaars is hier trouwens ook nog een koppel meerkoeten een nest aan het maken.

De biodiversiteit is er hier zeker op alle vlakken op vooruit gegaan. Ook op landschappelijk vlak is dit een succes, wandelaars maken spontaan een selfie met het Meiven als achtergrond heb ik al bemerkt. Het mooiste plekje van Laakdal, met het zicht vanuit de kijkhut in Trichelbroek, heeft er dus een concurrent bij.

Foto’s en tekst: Paul Helsen