Mini-expo: De magie van schelpen

Geen mens blijkt ongevoelig voor schelpen. En één keer de kiem gelegd is, zijn er velen die ermee doorgaan. Rapen, herkennen, bewonderen en sparen… in dozen, schalen, bokalen, zelfs onder het glas van de salontafel.

Maar waarom schelpen ons zo intrigeren, waarom we schelpen rapen en sparen, is me toch nog steeds niet helemaal duidelijk. Is het gewoon verzamelzucht? Of is het omdat elk schelpje zo puur, zo eenvoudig, maar toch zo mooi en uniek is? Of is het een poging om door schelpen te klasseren en te benoemen enige structuur te willen scheppen, iets onder controle te willen krijgen? Er is al zoveel chaos in ons leven. Of is het omdat zo’n tweekleppig organisme veiligheid, bescherming, beschutting symboliseert? Of gaat het om de symbiose tussen week en sterk? Het tere diertje in de stevige schelp. Of moeten we de fascinatie gewoon niet verklaren en rapen we schelpen omdat ze de zee met zich meedragen en ze tot ons spreken in een mysterieus, onhoorbaar gefluister.